MyMystery
Onderstaand artikel komt uit "De Blik", een blad dat gratis in Nijmegen verspreidt wordt. Ook Nederland - en zelfs Nijmegen - heeft haar eigen mysteries die waarschijnlijk wel nooit opgelost zullen worden ...
Bizarre verdwijning
De zaak Weezenhof
Een Nijmeegs drama: een man wordt als vermist opgegeven en twee weken lang maken zijn familie en
vrienden zich de grootst mogelijke zorgen. Omdat een misdrijf wordt gevreesd zet de politie drie
rechercheurs een week lang fulltime op de zaak. Maar plotseling staat de vermiste thuis voor de deur.
Van een misdrijf blijkt geen sprake. De reconstructie van een bizarre verdwijning... in Lindenholt.
Op een regenachtige dinsdagmorgen verliet dr. Albert Schreuder in alle vroegte zijn woning aan de Graafseweg te Nijmegen. Zijn vrouw bleef achter in de wetenschap dat hij die dag vroeger thuis zou zijn dan anders. Evelien Schreuder: `Als ik er achteraf over nadenk wist ik eigenlijk niet eens waar hij precies heen was. Iets in Dukenburg of Lindenholt, meen ik me te herinneren. De Weezenhof? Zou best kunnen. Als ik over het kanaal ben weet ik nooit zo goed meer hoe het allemaal heet. Ja, dat geldt ook voor Albert.' Toen haar echtgenoot die avond niet thuis kwam, begon mevrouw Schreuder zich zorgen te maken. De volgende ochtend bracht zij in al-le vroegte de politie op de hoogte. Die nam de zaak onmiddellijk serieus.
FAMILIEKAPITAAL
Geen enkele mogelijkheid werd uitgesloten bij het rechercheonderzoek. Een politiek motief werd overwogen en ook Schreuders arbeidsverleden werd nauwkeurig nageplozen. Enige jaren geleden had hij korte tijd een betrekking gehad als leraar Duits op een scholengemeenschap in Noord-Limburg. Wraak van een gefrustreerde ex-leerling leek een serieuze mogelijkheid. Navraag leerde echter dat Schreuder op de betreffende school een ongekende populariteit genoot. Uiteindelijk ontdekte een van de rechercheurs het van generatie op generatie opgebouwde familiekapitaal. `Bedragen mogen we natuurlijk niet noemen, maar het was echt gigantisch,' is de enige informatie die de politie hierover wil loslaten.
OPSPORING VERZOCHT
Alles wees dus in de richting van een ontvoering. Voor de politie was het zaak om in contact te komen met de kidnappers. Van die kant bleef het echter angstwekkend stil. Via kleine advertenties in landelijke dagbladen probeerden de rechercheurs de ontvoerders te bewegen tot een teken van leven. Toen dat niets opleverde volgde een emotionele oproep van mevrouw Schreuder in het tv-programma `Opsporing verzocht'. Maar ook nu bleef het stil. Toen kwam die gedenkwaardige dinsdagavond: twee weken na zijn verdwijning stond Albert Schreuder in levenden lijve voor de deur van zijn woning aan de Graafseweg. Zijn vrouw kon haar ogen niet geloven: 'Daar stond Albert! Hij gaf mij een kus en wandelde rustig naar binnen. Er leek helemaal niets aan de hand!'VERDWAALD
Wat volgde was een bewogen weerzien. Bovendien moest de hele familie, die de afgelopen weken sterk had meegeleefd, worden ingelicht. Toen de rust eenmaal was weergekeerd deed de heer Schreuder op rustige wijze zijn verbazingwekkende verhaal. Hij was die dinsdagochtend doodgemoedereerd richting Weezenhof gefietst. Na het passeren van de Hatertsebrug was hij rechtsaf geslagen en via het viaduct onder de weg door sgereden. Toen wist hij het even niet meer. Hij had een afspraak in de 32e straat. Vertrouwend op zijn intuïtie besloot hij op elk kruispunt een keuze te maken: links of rechts. Schreuder: `Maar ik kwam er maar niet, en sloeg aan het dolen. De straten hadden nummers in plaats van namen. Af en toe vroeg ik wel de weg, maar vaak wisten de mensen in de wijk zelf ook niet hoe de straten in elkaar zaten. Op een gegeven moment zat ik op de Hillekensacker en daar wist men mij te vertellen dat ik helemaal fout zat.'
BLAUW AUTOOTJE
'Ik kwam er niet meer uit. Ik oriënteerde me steeds op een blauw autootje dat voor een huizenblok geparkeerd stond. Waarschijnlijk omdat ik een beetje in paniek was had ik niet in de gaten dat de eigenaar het karretje van tijd tot tijd verplaatste. Dan was het de hele dag weg en wist ik helemaal niet meer waar ik was. Gelukkig kwam ik af en toe langs een winkel, zodat ik wat te eten kon kopen. Ik kwam er gewoon niet meer uit. Een taxi bellen? Dat ging me toch echt iets te ver. Ik vond dat ik het zelf moest oplossen. Dat is me toch ook gelukt? Als ik had geweten hoe ongerust mijn familie al die tijd was, dan had ik mijn trots misschien wel laten varen, ja. Dat ik echt twee weken van huis ben geweest kan ik trouwens nog steeds bijna niet geloven.'
KOSTENPLAATJE
Met de thuiskomst van Schreuder leek de zaak gesloten. Maar omdat drie rechercheurs drie weken fulltime aan de zaak hadden ge werkt had de politie daar een andere mening over: `Uit de verklaring van de heer Schreuder bleek dat hij die twee weken gewoon door Lindenholt en Dukenburg had gezworven. Dat is allemaal leuk en aardig. Maar wij zitten ook met een kostenplaatje dat we ergens neer moeten kunnen leggen.' In overleg met de opgeluchte familie werd daarom besloten tot een uitgebreid psychologisch onderzoek. Met de verzekering werd overeengekomen dat de politie een vergoeding tegemoet kon zien wanneer met de heer Schreuder geestelijk iets niet in orde zou blijken te zijn. De uitkomst van het onderzoek was echter ondubbelzinnig: met Albert Schreuders is helemaal niets aan de hand.
FUNEST
Het was uiteindelijk de kantonrechter die met een beslissende en verbluffende uitspraak kwam: `De heer Schreuder noch zijn verzekering kan aansprakelijk gesteld worden voor de gemaakte politiekosten. Schreuder kan hoogstens ten laste worden gelegd dat hij telkens de verkeerde afslag heeft gekozen. In Lindenholt en Dukenburg kan dat funest zijn, maar het is niet strafbaar. De oorzaak is simpel en ligt op stedebouwkundig niveau. U kunt hoogstens de gemeente aansprakelijk stellen.' De gemeentepolitie deelt mee de zaak na deze uitspraak te laten rusten.
